دالان

‍ ‍ استاد فروغی 
انشاءالله خداوند به همه کسانی که بار سفر کربلا بسته‎اند توفیقات خاصه خودش را عنایت نماید.
باید قدر این فرصت‎ها را بدانیم که لحظه‎های شکوفایی انسان است.
«إِضَاعَةُ الْفُرْصَةِ غُصَّة»(نهج البلاغة، ص 489) هر که فرصت‎شناسی نکند، نتیجه‎اش غصه خواهد بود.
رفتنی می‎رود و آمدنی می‎آید            شدنی می‎شود و غصه به ما می‎ماند
هر کس قدر این فرصت‎ها را بداند، تعالی پیدا می‎کند چرا که عنایت‎ها در فرصت‎هاست.
هشیار و بصیر باشید، بشنوید و گوش کنید!
گوش بگذار و گوش دار                  هوش بگذار  و هوش دار
گوش بده ببین رسول اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) چه می‎فرماید؟ «إِنَّ لِرَبِّكُمْ فِي أَيَّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحَاتٍ أَلَا فَتَعَرَّضُوا لَهَا»(بحار الأنوار، ج‏68، ص 221) این نفحه قدسی و نسیم توحید گاه گاهی می‎وزد و به هر که بخورد زنده کرده و حیات می‎بخشد. نفحات الهیه و قدسیه باید به این دل برخورد کند چرا که محتاج آن هستیم. اگر چنین نباشد انسان بیچاره ‎شده و دچار قساوت قلب می‎شود.
گاهی هم انسان باید در طول عمر برای خودش فرصت‎سازی کند که یکی از این فرصتها سفر کربلاست. مقصد کجاست؟ در حدیث آمده است: «مَنْ زَارَ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع عَارِفاً بِحَقِّهِ كَانَ كَمَنْ زَارَ اللَّهَ فِي عَرْشِه‏»(كامل الزيارات، ص 149) كسى كه قبر امام حسين(عليه‎السلام) را زيارت كند در حالى كه به حق آن حضرت عارف و آگاه باشد مانند كسى است كه خدا را در عرش زيارت نموده است! کجا می‎رویم؟!
مسافر آن بود کو بگذرد زود                     ز خود صافی شود چون آتش از دود
اینجا باید از خود صاف و خالص شد؛ کار محبت همین است. همه چیز را باید کنار گذاشت «قُلِ اللَّهُ ثُمَّ ذَرْهُمْ»(انعام، 91)